Kościół gotycko-barokowy, orientowany, wzmiankowany w 1384 roku. Od czasów reformacji przejęty przez protestantów, do 1945 roku - ewangelicki. Wzniesiony z cegły jako budowla bazylikowa, trójnawowa, nawy boczne nakryte sklepieniem, nawa główna - drewnianym stropem, z masywną wieżą od zachodu. W 1729 roku w znacznej części zniszczony przez pożar. Odbudowany w 1730 roku w obrębie dawnej nawy głównej. W tym samym czasie dobudowano górną kondygnację wieży o konstrukcji szkieletowej wypełnionej cegłą, przykrytą blaszanym hełmem zwieńczonym chorągiewką z datą 1730. Kościół został spalony pod koniec II wojny światowej w 1945 roku, i od tego czasu pozostaje w ruinie.
W murach świątyni od strony zachodniej widoczne są relikty schodów tunelowych na wyższą kondygnację.
Na terenie przykościelnym znajdują się płyty nagrobne przeniesione z posadzki kościoła, a także stela mennonicka z Wróblewa.
Źródło: Barbara Rol, Iwona Strzelecka. Katalog zabytków sztuki. Województwo gdańskie. Pruszcz Gdański i okolice. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1986.
Zdjęcia archiwalne z okresu ok. 1920-1930.
Źródło: http://fotopolska.eu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz